Giro di KiKa 2017

Giro di Kika 2017, wat een geweldige ervaring om mee te maken! Bijna 9 maanden eerder zei ik ja tegen dit avontuur, werd ik lid van het kernteam van Team United 4 Kika en op 25 juni was dan eindelijk het moment waar we zo lang naar hadden uitgekeken: de start van de Giro di Kika. Helaas liep het wat anders… Mijn complete verhaal en natuurlijk de mooiste wielerfoto’s die ik deze week maakte vind je op deze blog.

Hoewel de start van Giro di Kika op zondag 25 juni was, begonnen we de dag ervoor al. Op de vooravond van de start was namelijk de eerste Avondetappe. Dit is het avondprogramma waarin de volgende dag besproken werd en op de eerste avond ook de Paarse en Roze truien uitgedeeld werden. Respectievelijk voor de individuele renner die het meeste geld had opgehaald en het team die het meeste per individuele renner had opgehaald. De dagen en weken voor de start was dit onze voornaamste strijd: wie haalde deze truien binnen?

Voor de Paarse trui waren we redelijk zeker, doordat Roger Koch via zijn werk ruim € 21.000,- had opgehaald. Maar ook de Roze trui wilde we natuurlijk behalen. En dat lukte! In totaal hadden wij per renner € 5.855,26 opgehaald! Persoonlijk was ik ook erg trots dat ik zelf € 1.100,- opgehaald had binnen mijn netwerk. Onze teller is uiteindelijk (tijdens de Giro di Kika is deze nog verder opgelopen) op € 77.274,41 komen te staan. Allemaal voor Stichting Kinderen Kankervrij.

Dus konden we de dag later met 13 renners en 6 begeleiders beginnen aan deze tocht door de Dolomieten.

Dag 1 – De Stelvio

De dag waar ik persoonlijk het meeste naar uitgekeken had: de eerste etappe met aan het einde de beroemde Stelvio met zijn 48 haarspeldbochten. Hiervoor had ik speciaal de Giro d’Italia gekeken en de berg via Google Streetview bekeken. Ik had zelfs een lijstje gemaakt met bochten waar ik zou kunnen staan om te fotograferen. De dag ervoor had ik samen met het team besloten welke bocht ik zou gaan staan: Bocht nr. 11. Daar zag ik echt naar uit, omdat 11 natuurlijk een speciaal getal voor mij met mijn bedrijfsnaam.

Totdat we die ochtend wakker werden met stromende regen. De hitte van de voorgaande dagen was omgeslagen en regen en onweer bleef maar naar beneden komen. Aan het einde van het ontbijt kwamen dan ook de trieste woorden vanuit de organisatie: “Er wordt niet gestart. We gaan door naar de volgende camping in Bormio.” De Stelvio bleek zelfs afgesloten te zijn vanwege hagelstenen ter grote van tennisballen.

Aangekomen op de volgende camping werden er tocht plannen gemaakt om te kunnen rijden. De Stelvio (en dus ook die ene Bocht 11) mochten we nog steeds niet op. Dan maar naar de Gavia die voor de dag erna op planning stond. Dit was nog een kleine goedmaker. De dag erna mochten we met de auto de Gavia niet op omdat deze in de afdaling te smal is.

Samen met Wilma (de teambegeleidster met wie ik het grootste gedeelte van de tocht in de auto zou zitten) gingen we de Gavia op, op zoek naar een mooie plek. En die vonden we. In 1 van de vele haarspeldbochten, met uitzicht op de volgende berg en waar op het moment dat we aankwamen nog heel veel koeien stonden te grazen. Een prachtig punt om al onze renners op de foto te zetten.

Dag 2 – Eindelijk van start

Eindelijk van Start, dat was de titel die ik gaf aan de Facebook post aan het einde van die dag. Eindelijk konden onze renners gaan fietsen en wij als begeleiders haast maken om alle renners op tijd op te vangen op de verschillende plekken naast de route. Deze dag was er geen vuiltje aan de lucht en ging het dan ook prima tijdens de route van Bormio, via de Gavia naar Garda en de camping aan het Garda Meer.

Daar aangekomen ging het (zoals wel vaker deze reis) mis met de route en onze navigatie. We ging op zoek naar een prachtige haarspeldbocht met uitzicht op het Garda Meer, maar konden die niet vinden. Terwijl onze teamgenoot dat toch duidelijk aan had gegeven. Helaas bleek dat we een verkeerde route hadden en dat de renners via een andere route naar beneden fietste. Dus hadden we de eerste renners van ons team gemist en ging we alsnog op zoek naar een mooie haarspeldbocht die wel op de route van renners lag.

Gelukkig hadden we die toch snel genoeg gevonden zodat we nog een deel van het team konden fotograferen. En tussendoor alvast beginnen aan het afwerken van de foto’s met een prachtig uitzicht.

Bij aankomst op de camping ging ik daar snel meer verder. De foto’s zette ik namelijke elke dag op de Facebook pagina van ons team.

Dag 3 – De Romeinse Bruggen

Dag 3 begon wederom met regen en verkeerd rijden. Doordat we te vroeg waren, waren we het eerste Checkpoint volledig voorbij gereden en reden we daarna ook nog verkeerd. Maar gelukkig waren we voor de eerste renners alsnog bij het Checkpoint en kon ik iedereen fotograferen bij aankomst op het checkpoint.

Daarna moesten we haast gaan maken. De snelste renners waren al een heel stuk vooruit en we wisten dat aan het einde van de route een prachtige locatie lag met Romeinse Bruggen. Gelukkig hadden onze renners daar ook rekening mee gehouden en hebben ze op het tweede Checkpoint genoten van een nodige en welverdiende massage zodat wij ze bij konden halen en ruim op tijd klaar konden staan op de locatie aan het einde.

Persoonlijk vind ik deze locatie nog steeds 1 van de mooiste locaties. De oude brug werkt prachtig op de wielerfoto’s en laat de renners extra mooi uitkomen. Met dank aan mijn groothoeklens kon de complete groep van 6 op de foto. Daarna kon ik aan de rand van de weg wachten op de volgende renners. Heerlijk vond ik dat! 1,5 uur heb ik (met tussenpozen) daar zitten wachten en op mijn laptop gewerkt. Dat zou ik iedere dag wel willen!

Dag 4 – De dag vol tegenvallers

Dag 4 was de dag vol tegenvallers. Al redelijk snel na de start werd 1 van onze renners door een wesp gestoken, net onder zijn oog. Aangezien Wilma en ik het dichtste bij waren, zijn wij teruggereden naar onze renners. Gelukkig viel alles mee en konden ze al snel weer op pad en wij dus ook. Echter, alle andere renners waren ons al lang en breed voorbij en dus moesten we als een speer door de Strada del Prosecco scheuren. We probeerden nog een beetje te genieten van de prachtige wijnvelden en ging door naar het punt achter het eerste Checkpoint waar we de renners weer op konden vangen voor de wielerfoto’s.

Ook voor het tweede Checkpoint konden we de renners nog opvangen en begon de tweede tegenvaller zich zichtbaar te maken: een flinke storm was op komst. Hiervoor waren we aan het begin van de etappe al gewaarschuwd en helaas niet onnodig. Bij het tweede Checkpoint stopte Wilma en ik daarom maar om de laatste 2 renners van ons team mee te nemen naar de camping. Onderweg hadden we zware regen en reden we verschillende teams en renners voorbij die de regen trotseerde.

Bij de camping aangekomen (bleek dat daar de regen ook voor problemen gezorgd had en moesten we er voor zorgen dat de camper en caravan van het gras werd gehaald. Al met al dus geen fijne dag (en heel weinig wielerfoto’s, wel mooie natuurfoto’s).

Dag 5 – Weer met de auto naar de volgende camping

Helaas was de volgende dag het weer nog niet echt verbeterd. We werden wakker in de stromende regen. Al snel kwam het bericht vanuit de organisatie dat ook vandaag niet gestart zou worden. Bij de volgende camping aangekomen bleek het weer goed genoeg voor een leuk ritje en ging een deel van onze team de Campolongo Pass op. Gelukkig ging er een volgauto van ons mee met deze renners, zodat ik toch mee kon om wielerfoto’s te maken.

Dit was daardoor 1 van de mooiste delen van de hele week voor mij. Bovenop de Campolongo besloten 3 renners verder te rijden naar de Sella Pass. Doordat ze met een groepje van 3 waren die op ongeveer hetzelfde niveau fietsten, konden we met de volgauto makkelijk achter hun blijven rijden en soms ze inhalen om ze op een mooie plek op te wachten voor de foto’s. Voor mij zijn de foto’s van deze tocht daardoor heel geslaagd en heb ik nog veel dingen kunnen doen die anders niet mogelijk waren.

Helaas moest deze tocht toch nog vroegtijdig afgebroken worden, omdat het hard ging regenen met veel (zij)wind. Net op het punt dat we een afdaling in zouden gaan waar enkele weken eerder nog de Giro d’Italia had gereden. Hier lag dus splinternieuw (en super glad) asfalt. Veiligheid blijft voorop staan en dus gingen de 3 renners en hun fietsen mee in de auto naar de camping.

Dag 6 – Il Gran Finale

Dat was het dan, de laatste dag was aangebroken. En hoewel er de dag ervoor nog spraken was van dat er wellicht niet gestart kon worden, waren de weergoden ons eindelijk goed gezind en konden de renners gewoon starten. Op naar Bolzano en de finish van de Giro di Kika. En tijd nog voor de laatste wielerfoto’s.

Dit was wellicht ook wel de zwaarste dag. De vermoeidheid door de korte nachten (max. 5 uur ongeveer) begon zijn tol te eisen en daarbij startten we deze dag in het gebied waar 2 dagen later de Dolomieten Marathon met zo’n 9.000 deelnemers van start ging. 9.000 wielrenners die op tijd naar Italië waren gekomen om te wennen aan de omstandigheden en dus ook graag een rondje wilden fietsen. Over dezelfde bergen als wij met de Giro di Kika overheen gingen. Dat was echt heel lastig en vooral voor Wilma een ware hel om doorheen te rijden. Ik heb uiteindelijk onze renners kunnen fotograferen op de Campologno (hier had ik natuurlijk de dag ervoor een ideale locatie-onderzoek gehad). Vervolgens gingen we direct door naar de Passo Pordoi waar het eerste Checkpoint was en ik alle renners weer kon fotograferen met een prachtig uitzicht.

Vervolgens hebben we ook op het tweede checkpoint alle renners opgevangen. Inmiddels was de groep redelijk bij elkaar zodat ze samen naar de finish konden rijden. Om het echt als een team af te maken. Vanaf het tweede Checkpoint gingen wij natuurlijk direct naar de finish, zodat we daar ruim op tijd zouden zijn om onze renners op te vangen.

Wat was dat een mooi moment. Met z’n alle komen ze het terrein van de camping opgereden en was het dan echt ten einde. Weinig hielden het op dat moment droog en ook mijn ogen zeker niet. Na 9-10 maanden van voorbereidingen en geld ophalen was dit het dan. De bedankjes en knuffels werden aan iedereen uitgedeeld, even als de Giro di Kika EN United 4 Kika medailles. De dag werd afgesloten met een heerlijke Italiaanse maaltijd en de uitreiking van de cheque. Maar liefst € 730.683,43 was er door alle deelnemers, vrijwilligers en begeleiders opgehaald voor Stichting KiKa.

Iedere renner, iedereen die geholpen heeft bij dit geweldige evenement had maar 1 doel: Kinderkanker de wereld uit helpen. Ik hoop echt dat we daar een stukje dichterbij zijn gekomen!