De uitspraak die ik vaak hoor als ik een portret maak is: “Ik sta nooit mooi op de foto!” En ik snap dat heel goed! Heel eerlijk: ik zie liever ook geen foto’s van mezelf. Maar ook ik heb af en toe een goede zakelijke portretfoto nodig en het maken van een zelfportret vind ik nog ongemakkelijker. Dus spreek ik af en toe af met een andere fotograaf om foto’s van elkaar te maken en ja, het maakt het wel makkelijker als ik zelf ook foto’s kan maken! In deze blog vertel ik je hoe ik het ervaar om voor de camera te staan en dat ik ook twijfels heb. Ondanks dat ik natuurlijk alle vertrouwen heb in de fotograaf die mij fotografeert!
Deze keer ging ik samen met Joyce Schieven van Fotograaf van de Liefde foto’s maken. Joyce is een vriendin van mij en haar foto’s spreken mij heel erg aan, omdat ze net zoals mijn foto’s heel helder en kleurrijk zijn. Daardoor weet ik niet alleen dat ik me goed zal voelen tijdens de fotoshoot, maar ook dat het eindresultaat bij mij zal passen. Dat is heel belangrijk! De foto’s zullen vergelijkbaar zijn met haar portfolio (net zoals bij mij)!
Oeps, verzet de fotoshoot maar
Dat je lichaam soms niet mee wil werken aan een fotoshoot voor nieuwe zakelijke portretfoto’s kwam ik deze keer zelf achter. Een paar dagen voordat we de fotoshoot gepland hadden, kreeg ik namelijk een ontstoken oog. Oei… Dus helaas moesten we de fotoshoot verzetten. Achteraf waarschijnlijk nog niet zo erg, want toen we 1,5 week later afspraken, stond de heide op de Posbank prachtig in bloei. Dit wist ik van te voren niet, maar mijn roze jasje bleek perfect aan te sluiten bij deze prachtige heide! Ik had hem vooral uitgezocht omdat ik er vaak complimenten over krijg en dat ie opvalt ;-)
Mooi weer en een mooie heide! De fotoshoot!
Aangekomen op de locatie hebben Joyce en ik eerst overlegt wat we willen. We waren er snel over uit: zakelijke portretfoto’s met een vrolijke draai. Lachen staat ons beide het mooiste. Ook een variatie was belangrijk en we besloten om het fotograferen af te wisselen. Dus hebben we onze spullen gepakt en zijn we de heide opgegaan. Ik begon met Joyce te fotograferen, want dat is natuurlijk wel zo fijn. Maar al snel was het mijn beurt en ging ik in de heide zitten zodat Joyce foto’s van mij kon maken.
En ja, dat is echt ongemakkelijk!
Als fotograaf ben ik continu aan het meedenken welk beeld Joyce aan het maken is, maar dat is bijna niet te doen. Dus moest ik vooral nadenken over hoe ik me zelf het prettigste voelde. Ik ging automatisch zitten op een manier die voor mij prettig is, dus daar maakte Joyce foto’s van. Ik lach heel gemakkelijk en Joyce bracht mij nog meer aan het lachen. Achteraf gezien lijkt het meer alsof ik grijns en vind ik die foto’s (persoonlijk) juist minder mooi. Te hard lachen werkte dus ook niet. Of zou het de spanningen zijn geweest? Ik durf het niet te zeggen.
Het valt mee!
In de loop van de fotoshoot merkte ik dat het gemakkelijker ging. Met vrolijke grapjes en leuke ideeën, maakte we mooie foto’s van elkaar. Wat vooral fijn was (en ik daarom ook altijd doe) is dat Joyce regelmatig de foto’s liet zien die ze maakte. Daardoor kreeg ik al een idee van wat ze gemaakt had en dat het toch wel leuke foto’s waren!
Het leukste vond ik toen de camera’s ook mee op de foto ging en Joyce dus een foto maakte van dat ik haar aan het fotograferen was (en visa versa). Misschien is dat ook wel omdat ik me dan toch het gemakkelijkste voel.
Wat ik ook merkte is dat van ideeën weer andere ideeën komen. Door dingen te doen en te proberen, merkte ik (als model) ook dat je automatisch andere dingen gaat uitproberen. Of soms zat ik even niet gemakkelijk, dus dan ging ik verzitten en kreeg je weer een andere foto. En vaak had ik niet eens in de gaten dat Joyce zo dichtbij was om de foto’s te maken. Juist door het gezellig en vrolijk te houden.
De foto’s die ik zelf het moeilijkste vond, waren de foto’s waarvan ik wist dat Joyce mij helemaal op de foto zette. Ik ben niet heel tevreden over mijn lichaam, maar Joyce hield daar prima rekening mee door mij te laten draaien, van boven te fotograferen of door mij mijn armen te laten gebruiken om het e.e.a. te verbergen ;-) En dat werkte prima!!
Het eindresultaat
Al met al ben ik heel tevreden over de foto’s, hoewel ik niet alle foto’s gebruik als zakelijke portretfoto. Er zijn 2 foto’s mijn favoriet, beide van boven genomen. Toeval? Ik denk het niet! Daarop zie je namelijk mijn blauwe ogen ook het beste en daar ben ik heel blij mee.
En Joyce? Die denkt ongeveer hetzelfde over haar foto’s en vindt de foto met de kever de mooiste foto van haar haha.
Geef een reactie